Mimo że był Francuzem zaliczany jest do najbardziej warszawskich artystów. Pozostawił szkice przedstawiające mieszkańców miasta wszystkich warstw, a także rysunki architektury i ulic oraz własne kompozycje takie jak np. Targ na Pradze pod Warszawą.   Po 1794 r. często przebywał w Puławach, gdzie pracował w pałacu Czartoryskich i wykonał zespół widoków, będący dokumentacją ikonograficzną parku i znajdujących się tam budowli i pomników.  Malował imprezy towarzyskie, zabawy kostiumowe, przedstawienia teatralne. Trzydzieści lat jego pobytu w Polsce (od 1774 do 1804 roku) było najowocniejszym okresem jego twórczości. Dzięki mecenatowi Czartoryskich i Radziwiłłów zyskał  warunki do aktywnej pracy artystycznej. Polska dostarczyła mu też inspiracji w postaci tematów z legend i historii, a wypadki 1791 i 1794 r. kreowały go na artystę-reportera, rejestrującego na gorąco współczesne mu wypadki. W sztuce polskiej odegrał doniosłą rolę  jako pedagog kształtujący młode talenty. Jerzy Mycielski uznał go nawet za „ojca narodowego malarstwa polskiego”.

Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Jana Piotra Norblina de la Gourdaine znajdziesz w jego biogramie i na innych stronach naszego serwisu.