Bugajski Stanisław (ur. 1863), działacz socjalistyczny. Ur. 12 IX w Żyrardowie, syn tkacza, od 12. roku życia pracował w tym samym zawodzie, początkowo w Żyrardowie, później w Zgierzu. W r. 1882 przystąpił do partii »Proletariat«, 14 III 1884 został aresztowany w sprawie zamachu na szpiega Śremskiego, którego lekko zranił sztyletem. Z więzienia w Zgierzu przeniesiono go do Łodzi, później do Piotrkowa, gdzie po pięciu miesiącach wziął udział w strejku głodowym z żądaniem przeniesienia więźniów politycznych do Warszawy. W marcu 1885 przeniesiono go wraz z innymi proletariatczykami do X pawilonu cytadeli warszawskiej, przyłączono do tzw. sprawy 29-ciu (Waryński, Kunicki i tow.) i skazano na 6 lat i 8 miesięcy, poczem przewieziono do więzienia etapowego w Charkowie, stamtąd zaś do tzw. »Centrali Pieczenieskiej« w Biełgorodzie. Po rocznym tam pobycie w marcu 1887 odstawiono go do Odesy, stąd drogą morską na Sachalin, gdzie go umieszczono w więzieniu katorżniczym w Aleksandrowsku i przeznaczono do wydobywania soli z morza. W lecie 1888 r. na skutek zatargu z naczelnikiem więzienia został skazany na 30 rózeg i zakucie w kajdany na 3 dni. Po pewnym czasie wypuszczono go z więzienia i posłano do robót do Michajłowska, gdzie pracował przez 2 lata, dostarczając drzewa do stolarni. Termin katorgi B-go skończył się w r. 1891, termin osiedlenia – w r. 1905. Nie skorzystał jednak z możności powrotu do Europy i pozostawał na Sachalinie do wiosny 1927 r., kiedy przeniósł się przez Władywostok do Moskwy, ale wkrótce ją opuścił, udając się na stały pobyt do Władywostoku, gdzie też umarł.

Autobiografia – »Z Pola Walki« nr 4, Moskwa 1927; Res, Dzieje ruchu socjalistycznego w zaborze rosyjskim, 1910.                                                       

Leon Wasilewski