Rada utworzona została na podstawie patentu wydanego  przez generał-gubernatorów: niemieckiego - Hansa von Beseler i austro-węgierskiego - Stanisława Szeptyckiego. Miała ona pełnić tymczasowo najwyższą władzę w Królestwie Polskim, ale de facto posiadała niewielkie kompetencje, głównie w zakresie sądownictwa i szkolnictwa. W pozostałych sprawach działać mogła tylko za zgodą państw okupacyjnych. Generalny gubernator dla zabezpieczenia ważnych interesów wojennych mógł samodzielnie wydawać zarządzenia. W skład Rady Regencyjnej cesarze powołali: arcybiskupa warszawskiego Aleksandra Kakowskiego, prezydenta Warszawy księcia Zdzisława Lubomirskiego i Józefa Ostrowskiego, honorowego prezesa Stronnictwa Polityki Realnej. Siedzibą Rady Regencyjnej stał się Zamek Królewski w Warszawie.
(Na zdj. uroczystość wprowadzenia Rady Regencyjnej do Zamku Królewskiego 27.10.1917,  źródło: polona.pl).