Pierwsza Kompania Kadrowa wymaszerowała z krakowskich Oleandrów 6 sierpnia nad ranem. W Michałowicach legioniści obalili rosyjskie słupy graniczne. W ślad za nimi wkroczyły do Królestwa Polskiego kolejne oddziały formowane na rozkaz Józefa Piłsudskiego. Jeszcze tego samego dnia granicę zaborów przekroczył batalion dowodzony przez Mieczysława Neugebauera „Norwida” i Wacława Wieczorkiewicza „Scaevolę”, wraz z którym wyruszyli Piłsudski i jego szef sztabu Kazimierz Sosnkowski. Dowódcą drugiej kompanii został Stanisław Tessaro „Zosik”, a trzeciej Wacław Wieczorkiewicz „Scaevola”. 12 sierpnia oddziały polskie wkroczyły do Kielc. Na czele szedł I batalion legionów, w składzie: 1 Kompania Kadrowa, dowodzona przez Kazimierza Piątka "Herwina", 2. - Stanisława Tessaro „Zosika” i 3. - Wacława Wieczorkiewicza „Scaevoli”. Celem Piłsudskiego było wywołanie powstania w Królestwie, ale jego ludność powitała strzelców chłodno i pełna obaw. Akcja miała wielki wymiar symbloliczny, ale zakończyła się fiaskiem, bo żadne powstanie antyrosyjskie nie wybuchło. 

16 sierpnia w Krakowie powstaje Naczelny Komitet Narodowy, który ma być władzą wojskową, polityczną i skarbową Polaków mieszkających w Galicji. NKN powstał dzięki porozumieniu polskich partii konserwatywnych i narodowych, poprzez połączenie Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych i lwowskiego Centralnego Komitetu Narodowego. Na jego czele stanął Juliusz Leo. Komitet prowadził politykę prowiedeńską a jego celem było przekształcenie cesarstwa Habsburgów w monarchię trialistyczną Austro-Węgiersko-Polską. Pod auspicjami NKN powstały Legiony Polskie.

(Na zdjęciu oddziały strzeleckie na rynku w Jędrzejowie w sierpniu 1914 roku. Źródło: polona.pl)