Przed stu laty Polacy rzucili na szalę swój los i życie, aby zrealizować marzenie o wolnej i niepodległej Polsce. Wśród tłumu bohaterów kilku odegrało rolę szczególną. Na czele tej drużyny herosów stał Józef Piłsudski – wódz i naczelnik, bojownik i konspirator, dowódca armii w czasach wielkiej próby i budowniczy nowoczesnego państwa. Obok niego kroczyło grono wybitnych dowódców i mężów stanu, którzy tak na ochotnika poświęcili się służbie dla sprawy odzyskania wolności. Był w tej drużynie bohaterów Igancy Józef Paderewski – wirtuoz polskości, który wygrał niepodległość na fortepianie, kompozytor wolnej Polski. To on w nocy niewoli ufundował pomnik w pięćsetną rocznicę tryumfu polskiego oręża pod Grunwaldem, a uroczystość [...]
Przed stu laty Polacy rzucili na szalę swój los i życie, aby zrealizować marzenie o wolnej i niepodległej Polsce. Wśród tłumu bohaterów kilku odegrało rolę szczególną. Na czele tej drużyny herosów stał Józef Piłsudski – wódz i naczelnik, bojownik i konspirator, dowódca armii w czasach wielkiej próby i budowniczy nowoczesnego państwa. Obok niego kroczyło grono wybitnych dowódców i mężów stanu, którzy tak na ochotnika poświęcili się służbie dla sprawy odzyskania wolności. Był w tej drużynie bohaterów Igancy Józef Paderewski – wirtuoz polskości, który wygrał niepodległość na fortepianie, kompozytor wolnej Polski. To on w nocy niewoli ufundował pomnik w pięćsetną rocznicę tryumfu polskiego oręża pod Grunwaldem, a uroczystość odsłonięcia tego monumentu była największą patriotyczną imprezą w czasach niewoli - zgromadziła ponad 150 tysięcy Polaków ze wszystkich trzech zaborów. To pod wpływem wirtuoza prezydent Stanów Zjednoczonych umieścił w swym programie politycznym mającym być podstawą powojennego ładu pokojowego punkt o odbudowie niepodległego państwa polskiego. To on był szefem rządu i szefem dyplomacji w najtrudniejszym okresie, kiedy państwo dopiero się kształtowało i nie miało nawet granic. Był takim symbolem polskości, że potrafił pogodzić tak wrogie ideologiczne żywioły jak narodowców Dmowskiego i socjalistów Piłsudskiego. Za swe ogromne zasługi dla Polski i świata otrzymał nie tylko Order Orła Białego, ale też odznaczenia francuskie, angielskie, włoskie, hiszpańskie i innych krajów oraz 12 doktoratów honoris causa. Szedł na czele tego marszu ku niepodległości Roman Dmowski – myśliciel i dyplomata, polityk i publicysta, ideolog polskiego nacjonalizmu, lider Narodowej Demokracji, zwolennik oparcia się w wielkiej wojnie na państwach Ententy, aby przy ich pomocy odbudować państwo polskie z wiekowego niebytu. To on na konferencji paryskiej zabiegał o niepodległość i granice, to on złożył podpis pod traktatem pokojowym w Wersalu, który przywrócił Polskę na mapę Europy. W naszej drużynie herosów był też generał Józef Haller – komendant Legionów Polskich i dowódca Błękitnej Armii, przewodniczący Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa i Generalny Inspektor Armii Ochotniczej w 1920 roku, który w wojnie z bolszewicką nawałą dowodził Frontem Północnym. Swoją drogę do Niepodległej zaczynał w ruchu sokolim i harcerskim. Po wybuchu wojny organizował Legion we Lwowie, by walczyć o Polskę u boku Austrii z Rosją. Ale kiedy Polska została zdradzona w Brześciu, nie wahał się przedrzeć przez linię frontu do Rosji, aby tam na czele Korpusu Polskiego walczyć o Niepodległą przeciw państwom centralnym. Potem przedostał się do Francji, gdzie stanął na czele tworzonej armii polskiej. To wojsko, zwane Błękitną Armią weszło do walki na froncie zachodnim przeciw Niemcom, dzięki czemu staliśmy się sojusznikiem aliantów. Potem została przerzucona do kraju, by walczyć o granice polskiego państwa. To on zajął Pomorze i dokonał w Pucku symbolicznych zaślubin Polski z Bałtykiem. Wśród bohaterów niepodległości nie można pominąć Władysława Sikorskiego – późniejszego Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych i premiera Rządu RP na Uchodźstwie podczas II wojny światowej. Ten świetny dowódca i organizator już przed pierwszą wojną poświecił się dla Niepodległej. To on po wybuchu wielkiego konfliktu zaproponował utworzenie u boku Austro-Węgier Polskiego Korpusu Posiłkowego i kierował Departamentem Wojskowym w Naczelnym Komitecie Narodowym.
Czytaj dalej
Zwiń tekst