Reinstein Franciszek Ignacy (1792–1853), architekt, grafik. Ur. 3 VI w Sulzheim we Frankonii, był synem Kaspra i Kunegundy z domu Holtmann. Studiował architekturę w Bambergu i Monachium. Od 1 II 1814 do 20 VI 1817 był architektem inspekcji budowlanej okręgu Main w Bawarii.
W r. 1819 R. przybył do Król. Pol. i 20 X t. r. zaangażowany został jako budowniczy w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. Początkowo pracował w Sandomierzu, gdzie oprócz inwentaryzacji budowlanych wykonał projekt urbanistyczny miasta (1820), zaś 20 V 1821 objął stanowisko budowniczego wojewódzkiego (później gubernialnego) w Kaliszu. Projektował liczne budowle użyteczności publicznej, kościoły, budynki mieszkalne i przemysłowe. W pierwszych latach kariery ściśle współpracował ze swym poprzednikiem na stanowisku budowniczego woj. kaliskiego, architektem Sylwestrem Szpilowskim. W r. 1825 wspólnie przebudowali pałac arcybiskupów gnieźnieńskich w Kaliszu na siedzibę Komisji Wojewódzkiej oraz wznieśli kamienny most na Prośnie.
Z ważniejszych prac R-a wymienić należy ratusze w Częstochowie (1825, 1828), Kole (1829, niezrealizowany) i Radziejowie (1845), kościół w Goliszewie (1825–37), kościoły ewangelickie w Pabianicach (1826, niezrealizowany), Koninie (1830) i Prażuchach (1830), szpital w Kaliszu (1838–42), a także wiele kamienic i domów w Kaliszu, Koninie i Piotrkowie Trybunalskim. Projektował budynki manufaktur włókienniczych: W. Przechadzkiego w Kaliszu (1821, 1824), Braci Repphanów w Kaliszu (1827–8, 1830) i Fiedlera w podkaliskim Opatówku. Wykonywał inwentaryzacje i projekty urbanistyczne (Koło 1833, dzielnica Piskorzewo w Kaliszu 1839, realizacja po r. 1852). Znaczne umiejętności organizatorskie wykazał budując w bardzo krótkim czasie budynek odwachu (w stylu doryckim) w Kaliszu przygotowywany z okazji wielkiej rewii wojskowej w r. 1835. W lutym 1837, zamierzając wznieść własny dom w Kaliszu, ubiegał się bezskutecznie o pożyczkę budowlaną. W kilka lat później był już właścicielem dwóch kamienic. Po zniesieniu gub. kaliskiej otrzymał w r. 1845 nominację na drugiego (pomocniczego) budowniczego gub. warszawskiej, a 28 II 1851 na p.o. pierwszego budowniczego tej guberni. Budowle R-a reprezentują surowy i purystyczny neoklasycyzm z ograniczoną do minimum dekoracją, uformowany pod wpływem koncepcji estetycznych J. J. Winckelmanna.
Jako grafik wykonywał R. przede wszystkim ryciny krajobrazowe i reprodukcje obrazów wielkich mistrzów: Dürera, Rafaela i in. Posługiwał się techniką drzeworytu, miedziorytu i akwafortą. Zmarł 23 V 1853 w Kaliszu i został pochowany na cmentarzu Katolickim w Kaliszu (błędne daty życia na nagrobku). Był odznaczony Orderami Św. Anny 3 kl. i Św. Stanisława 3 kl.
Z małżeństwa z Rozyną z domu Oeninger (lub Veningen) R. pozostawił synów: Gustawa, urzędnika w Kaliszu, Edmunda, urzędnika w Zakroczymiu a następnie w Piotrkowie, i Edwarda, ziemianina (którego synem był Franciszek, zob.), oraz córki: Franciszkę, zamężną Lewkowicz, Elizę i Emilię.
Łoza, Architekci; Thieme-Becker, Lexikon d. Künstler; Łodyńska-Kosińska M., Katalog rysunków architektonicznych z akt Centralnych Władz Wyznaniowych, W. 1981; taż, Katalog rysunków architektonicznych z akt Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, W. 1974; Dzieje Kalisza, Pod. red. W. Rusińskiego, P. 1977; Kalinowski W., Budynki przemysłowe manufaktur włókienniczych w Królestwie Polskim 1815–1830, „Kwart. Archit. i Urban.” R. 7: 1961 z. 3 s. 219, 222; tenże, Sandomierz, W. 1956; – „Gaz. Rządowa Król. Pol.” 1842 nr 39, 1849 nr 244, 1851 nr 57, 1853 nr 168, 1855 nr 95, 1856 nr 213; „Kur. Warsz.” 1853 nr 142; – AGAD: Akta Komisji Woj. Kaliskiego, sygn. 400; IS PAN: Teki Podczaszyńskiego; Paraf. Św. Jakuba w Herlheim: Akta metrykalne z r. 1792.
Robert M. Kunkel