Biogram Postaci z tego okresu
 Wojciech Baranowski h. Jastrzębiec      Wojciech Baranowski, Prymas Polski. Portret znajdujący się w zbiorach Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Źródło kopii cyfrowej: Kuria Metropolitalna w Gnieźnie.

Wojciech Baranowski h. Jastrzębiec  

 
 
Biogram został opublikowany w 1935 r. w I tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
Biogram naukowy jest dostępny wyłącznie w drukowanej wersji PSB. Zapraszamy do zapoznania się z innymi dostępnymi materiałami.
 
 
 

Poniższa nota biograficzna pochodzi z Pocztu Prymasów Polski opublikowanego przez Kurię Metropolitalną w Gnieźnie na stronie www.prymaspolski.pl.

 

Wojciech Baranowski

 

Syn Mikołaja i Zofii z Gniazdowskich, urodził się w 1548 r. w rodzinie drobnej szlachty, miał dwóch braci. Niewiele wiadomo na temat jego wykształcenia. Późniejsza tradycja przekazuje, że pobierał nauki na zachodzie Europy (Italia, Francja, Rzesza). Kariera Baranowskiego była ściśle związana z kancelarią koronną. Jej rozkwit przypadał na czas rządów króla Stefana Batorego. Późniejszy Prymas blisko związał się w tym okresie z kanclerzem wielkim koronnym Janem Zamoyskim. Sprawował urząd sekretarza królewskiego oraz sekretarza wielkiego koronnego. W 1585 r. otrzymał podkanclerstwo koronne, które piastował do 1591 r. W 1581 r. przyjął święcenia kapłańskie. Uzyskał szereg godności kościelnych – kanonikaty: łucki, kruszwicki, gnieźnieński, włocławski i poznański. Niemal równocześnie otrzymał kantorię gnieźnieńską. Nieco później przypadła mu jeszcze scholasteria łęczycka oraz prepozytura płocka. W 1585 r. został biskupem przemyskim. Mimo to wciąż pozostawał przy królu, będąc jednym z jego najbliższych współpracowników. Sytuacja zmieniła się, gdy na polskim tronie zasiadł Zygmunt III Waza, który chcąc pozbyć się duchownego z kancelarii, nominował go w 1590 r. na biskupstwo płockie. Awans ten wymagał rezygnacji z podkanclerstwa. W czasie kilkunastoletnich rządów w diecezji płockiej hierarcha przeprowadził trzy synody (1593, 1597, 1603 r.). Założył także seminarium duchowne w Pułtusku. Zainicjował też budowę pałacu biskupiego w Warszawie, który stał się następnie za jego sprawą rezydencją prymasowską. W latach 1595–1596 posłował do Rzymu jako wysłannik króla polskiego. W 1607 r. uzyskał biskupstwo kujawskie. W tym też roku zwołał synod diecezjalny do Włocławka. W kolejnym roku król nominował Baranowskiego na stolicę prymasowską, uroczysty ingres odbył się 5 grudnia. W 1612 r. metropolita zwołał synod do Łowicza. Znacząco wsparł odbudowę katedry gnieźnieńskiej po pożarze w 1613 r. Zabiegał też o pozostanie diecezji wrocławskiej przy metropolii gnieźnieńskiej oraz bronił prymasowskich prerogatyw. Posiadał bogatą bibliotekę, której znaczna część znajduje się obecnie w zbiorach Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie. Prymas zmarł w Łowiczu 23 września 1615 r., pochowano go w katedrze gnieźnieńskiej, w jednej z kaplic, którą odnowił z przeznaczeniem na miejsce swego wiecznego spoczynku. Do dziś zachował się jego wczesnobarokowy nagrobek.

 
 

Chmura tagów

 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.
 
     
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.