Obraz został namalowany w 1885 roku, a więc blisko pół wieku po śmierci kompozytora. Francuski malarz oparł się zapewne na relacji pozostawionej przez córkę George Sand, Solange. Opisuje ona, że w ostatnich chwilach życia Chopin poprosił Delfinę Potocką aby mu zaśpiewała. Wtedy przysunięto ku jego łożu fortepian i piękna hrabina zaśpiewała „z rozdartym sercem, głosem pełnym łez!", tak że obecni padli na kolana i szlochali. Dama w bieli przy fortepianie, to zapewne właśnie hrabina Potocka. Przy łóżku, z lewej strony obok siostry zakonnej, klęczy Solange Sand. Po drugiej stronie łóżka siostra Chopina, Ludwika, trzyma umierającego za rękę. Po prawej stronie na pierwszym planie klęczy uczennica Chopina Marcelina Czartoryska, a pod oknem widać księdza Aleksandra Jełowieckiego , malarza Teofila Kwiatkowskiego oraz Wojciecha Grzymałę.

Obraz ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie.