Himmelreich Piotr (ok. 1530–1582), historyk, rektor gimnazjum w Elblągu. Ur. w Królewcu. Studia rozpoczął na tamtejszej akademii zaraz po jej powstaniu w r. 1544. Kształcił się później jeszcze na uniwersytetach: we Frankfurcie nad Odrą (immatrykulowany w 1555 jako magister), Lipsku, Wittenberdze i Rostoku. W r. 1563, po powrocie do Królewca, został subinspektorem alumnów książęcych na uniwersytecie. Z tego roku pochodzi jego pierwszy znany utwór poetycki, Elegia in salutiferam domini nostri Jesu Christi nativitatem (Królewiec 1563), dedykowany Stanisławowi Rajskiemu, staroście olickiemu. Jesienią 1564 r. powołano H-a na stanowisko rektora gimnazjum w Elblągu. Już po kilku miesiącach (1565) przeszedł on na służbę Rady Miejskiej w Elblągu, z obowiązkiem reprezentowania miasta na dworze królewskim. W r. 1566 piastował H. urząd sekretarza rady miejskiej. W t. r. występował w imieniu Elbląga, wraz z rajcą Walentym Bodeckerem, na zjeździe hanzeatów w Lubece. W r. 1567 ożenił się z córką burmistrza elbląskiego, Anną Greef.
H. popierał politykę Rady Miejskiej elbląskiej, zmierzającą, w porozumieniu z Gdańskiem, do zachowania jak najszerszych prerogatyw oraz przeciwstawiającą się ściślejszej unii z Koroną. Toteż gdy w r. 1569 przybyła do Elbląga komisja Karnkowskiego, by przeprowadzić zmiany zarówno personalne w obrębie Rady, jak i zmierzające do demokratyzacji ustroju miejskiego, H. bronił stanowiska Rady i był wówczas ostro atakowany przez Michała Friedwalda, instygatora królewskiego. W r. 1572 zrezygnował H. z funkcji sekretarza rady miejskiej i objął powtórnie rektorat gimnazjum; na stanowisku tym pozostał przez kilka lat (do r. 1574 lub 1575). W r. 1576 wybrany został wójtem, a w r. 1579 rajcą i jako taki pełnił różne funkcje miejskie. Zmarł w Elblągu.
Oprócz wymienionego znanych jest jeszcze kilka okolicznościowych utworów łacińskich H-a, m. in. ułożony na cześć Batorego Aristaeus sive carmen bucolicum de Stephani regis Poloniae in regiam suam Elbingam adventu 1577 (Strasburg 1581). Zachował się interesujący sztambuch H-a z l. 1564–79. Jako sekretarz rady miał H. dostęp do najstarszych ksiąg miejskich. Skorzystał z tego robiąc wypisy dotyczące najważniejszych wydarzeń z historii Elbląga. Tak powstała kronika dziejów miasta z l. 1240–1507. Rękopis kroniki zaginął, lecz została ona wykorzystana ok. r. 1700 przez Wilhelma Rupsona, który w swoim dziele o dziejach Elbląga dał z niej obszerne cytaty. Na tej podstawie Max Toeppen zrekonstruował kronikę H-a i opublikował w r. 1881. Stanowi ona nadzwyczaj cenne źródło do historii Elbląga, gdyż archiwalia miejskie spłonęły w większej części w czasie pożaru miasta w r. 1777.
Estreicher; Altpreuss. Biogr.; – Carstenn E., Geschichte der Hansestadt Elbing, Elbing 1937; Grunau G. A., Die St. Georgen-Brüderschaft zu Elbing, Marburg 1955 s. 306–7; Günther O., Westpreussische Stammbücher der Danziger Stadtbibliothek, „Mitteil. d. Westpreuss. Gesch.-vereins” Jg 6: 1907 s. 26–8; Toeppen M., Die Elbinger Geschichtsschreiber und Geschichtsforscher, „Zeitschr. d. Westpreuss. Gesch.-vereins” Jg 32: 1893; Tolckemit A., Elbingscher Lehrer Gedächtniss, Danzig 1753; Volckmann E., Das stadtliche Gymnasium zu Elbing, Elbing 1882 s. 32; – Peter Himmelreichs und Michael Friedwalds des Löwentödters Elbingisch-Preussische Geschichten, Hrsg. von M. Toeppen, Leipzig 1881, Die preussische Geschichtsschreiber des XVI und XVII Jahrhunderts, IV/2.
Jan Małecki