Audycja Polskiego Radia z 2009 roku, opublikowana na stronie Ninateka.pl.

 W styczniu 1939 roku Polska twardo mówi „nie” wobec wszystkich prób wymuszenia ustępstw na rzecz Niemiec. W lutym sytuacja nie zmienia się wiele. Z punktu widzenia dyplomacji kluczowe znaczenie ma wizyta ministra spraw zagranicznych Włoch Galeazzo Ciano, choć rozmowa nie przynosi żadnych efektów. W tym czasie umiera papież Pius XI, orędownik nowych stosunków pomiędzy Watykanem a tymi państwami, z którymi kontakty były trudne (m.in. w 1925 roku został podpisany konkordat z Polską), co jest nie bez znaczenia dla sytuacji Polski. W tym momencie nie można już powiedzieć, że kraje nie przygotowują się do wojny. 10 lutego do służby wchodzi okręt podwodny „Orzeł”. Ma to znaczenie symboliczne – następuje wzmocnienie polskiego potencjału obronnego nad Bałtykiem. Niedługo po porozumieniu o nieagresji z 1934 roku zostało podpisane również porozumienie prasowe, w ramach którego strony polska i niemiecka zobowiązały nie atakować się nawzajem w mediach. W roku 1939 miało to znaczące konsekwencje.

Życie teatralne jest wówczas niezwykle ożywione. Między innymi 4 lutego warszawscy widzowie mogli obejrzeć bardzo zróżnicowane pozycje teatralne. Wieczór jednoaktówek w Teatrze Nowym w reżyserii Aleksandra Zelwerowicza miał być przekrojem teatru poetyckiego. W tamtym czasie połączenie Cypriana Kamila Norwida, Tadeusza Ritnera i Józefa Czechowicza zaskoczyło publiczność i recenzentów. Tego samego wieczoru w Teatrze Buffo wystawiono farsę węgiersko-austriacką Niech przyjdzie pierwszego, co świadczy o doskonałym wówczas rozwoju scen rozrywkowych.

W audycji wykorzystano m.in. fragmenty Dzienników Marii Dąbrowskiej i Zofii Nałkowskiej oraz  recenzji Wacława Syruczka i Antoniego Słonimskiego.

"Rok 1939. Historia i literatura" to cykl audycji zrealizowanych przez Polskie Radio, w których o wydarzeniach politycznych w 1939 roku opowiada profesor Rafał Habielski, o życiu teatralnym krytyk Tomasz Mościcki, a o tym, co działo się w środowisku literackim mówi profesor Piotr Śliwiński. Ich wypowiedzi przeplatają się z fragmentami kalendarium pochodzącego z Almanachu 1939 wydanego przez Muzeum Powstania Warszawskiego.