Piotr (Pietrasz) z Miłosławia h. Doliwa (zm. 1399). Był prawnukiem Piotra z Miłosławia (zob.), jednym z dwóch synów kaszt. radzimskiego Markusza z Miłosławia. Ojciec P-a jest potwierdzony źródłowo jako kasztelan w l. 1362–3, następca jednak pojawia się dopiero w r. 1374; matka, nie znana nam z imienia, żyła w stanie wdowim jeszcze w r. 1401. Po zgonie ojca opiekę nad P-em i jego bratem Tomisławem przejął stryj Filip z Miłosławia, kaszt. krzywiński; w imieniu własnym oraz małoletnich synowców wysunął on (1375) roszczenia do wsi klasztoru lędzkiego Wrąbczyn, przegrał wszakże sprawę przed gnieźnieńskim sądem ziemskim. Z dojrzałego życia P-a jedynym pewnym faktem jest jego śmierć w wielkiej bitwie z Tatarami nad Worsklą (12 VIII 1399), wśród posiłkujących Witolda rycerzy polskich, których imiona zapisał Długosz. W zachowanych od r. 1390 księgach ziemskich pyzdrskich, a także w innych księgach wielkopolskich P. nie występuje, w miłosławskiej zaś ojcowiźnie przebywał z matką jedynie jego brat Tomisław. Zapiska księgi ziemskiej poznańskiej z 26 IV 1401 (a zatem już po śmierci P-a) o sporze Mikołaja Chybskiego z kasztelanową radzimską z Miłosławia «i jej synem Pietraszem» jest pomyłką; chodzi znów o Tomisława, jak świadczy wcześniejsza o dwa tygodnie zapiska tamże, dotycząca tej samej sprawy. Jeżeli P. nie pisał się z innej jakiejś miejscowości (którą ewentualnie mógł otrzymać w wyniku działu z bratem), to można poszukiwać go w ostatnim dziesięcioleciu XIV w. jedynie na Litwie, w gronie służących wojskowo sprawie unii rycerzy polskich. W r. 1432 Tomisław z Miłosławia darował kościołowi Św. Jakuba tamże 8 grzywien gr. praskich rocznego czynszu, w intencji m. in. swego brata Piotra. Zagadkowa «domina Miloslawska seu Plomicowska», którą mieli stawić w r. 1403 przed sądem ziemskim poznańskim sędzia Mikołaj z Czarnkowa, Mikołaj Morecki i Tomisław Miłosławski na żądanie Mikołaja Kobylińskiego, mogła być wdową po P-rze – córką podkomorzego poznańskiego Jana z Płonkowa bądź zamężną 2. v. za jednym z jego synów, Bartoszem lub Jarosławem z Płonkowa. Potomstwa P. prawdopodobnie nie zostawił, ponieważ po śmierci Tomisława występuje w Miłosławiu jedynie gałąź wywodząca się od stryja obu, kaszt. krzywińskiego Filipa.
Dworzaczek, W., Leliwici Tarnowscy, W. 1971 s. 117; Kozierowski S., Ród Doliwów, P. 1923 s. 6, 10, 12–14; – Die ältesten grosspolnischen Grodbücher, Wyd. J. Lekszycki, Leipzig 1887–9 I–II; Długosz, Historia, III; Kod. Wpol., III; Księga ziemska poznańska 1400–1407, Wyd. K. Kaczmarczyk i K. Rzyski, P. 1960; – B. Jag.: rkp. 8057 k. 168.
Janusz Bieniak